Menu

Jeroen Duin

In 2004 woonde ik aan 16th en U-street in Washington DC. Een of twee keer per week vloog ik naar een andere stad in de VS. Dat betekende buiten de deur ontbijten, buiten de deur lunchen, buiten de deur dineren. Met goed eten, vaak een goede fles wijn, dus niets te klagen. In de lente van 2004 kwam een goede vriend op bezoek. We besloten om samen een weekje te gaan kajakken in Algonquin Provincial Park, ten Noorden van Toronto. Dat weekje was mooi, maar zwaar. Na een week kajakken ging ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens op een weegschaal staan en ik was 85 kilo, 10 kilo zwaarder dan een paar jaar geleden, terwijl ik net een week gesport had.

Sinds 2004 ben ik mijn ritme aan het veranderen. Het begon met meer sporten, vervolg met anders eten, en tegelijk niet alleen maar meer 80 uur per week werken, maar ook studeren, tijd met vrienden en familie en gewoon “niets-tijd” (mediteren). Dit lukt het best als ik steeds een nieuwe uitdaging heb.

De uitdaging in 2006 was een halve ironman, in 2008 een hele ironman, daarna weer een paar jaar te hard werken, maar wel met elk jaar een ironman. In 2018 ontdekte ik trailrunnen. Trailrunnen is machtig, want het combineert waar ik echt enthousiast van wordt: natuur, coordineren, sporten met afwisseling en onverwachte uitdagingen. Een van die uitdagingen in 2019 was de Marathon des Sables. Het was zwaar en geweldig. En er kon zoveel beter. Ik herinner me zo goed die net te zware rugzak op dag 1 met ellendige last van m’n schouders. Waarom bedacht ik ook alweer dat het slim was om 10 kilo mee te nemen? Uiteindelijk werd ik 112e van de 800. Nu is de nieuwe uitdaging om in de top 100 te komen van een deelnemersveld van waarschijnlijk rond de 1200 in 2019. En om vervolgens deze zomer de UTMB in Chamonix te doen van 170km (ben gekwalificeerd!).

Wat levert dit nu op vergeleken met hoe ik me in 2004 of zelfs in 2017 voelde? Ik ben 12 kilo lichter, ik heb meer energie, ben de hele dag scherp, geen dipjes, ben vrolijker, gezonder, kan beter relativeren bij lastige werk-projecten, lach meer en ok, af en toe is het even afzien. Momenteel zit ik in een flow waar alles gewoon goed gaat met het perfecte ritme voor eten, slapen, sporten, mediteren, werken en tijd voor familie en vrienden.

Ik kijk er zeer naar uit om met het MdS 2020 team van Bridges2Cross de challenge aan te gaan en samen te werken aan de meest optimale race ooit, waarbij de flow nog verder verbeterd wordt, zodat ik op alle vlakken - juist ook met werk - topprestaties neer kan zetten.

Jeroen Duin

‘A bridge never crossed is a life never lived.’